Tuesday, December 18, 2007

η ιδεολογία του κέντρου και τί μπορείτε να πάθετε όταν εισπνέετε πολύ οξυζενέ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ: (παραβάλλονται αυτούσιες οι τοποθετήσεις της σε άρθρο που δημοσιεύθηκε πριν λίγο καιρό- κατεβάζω το επίπεδο, το ξέρω, αλλά ήταν μεγάλος ο πειρασμός) 1. « Ο μεγάλος μου προβληματισμός είναι ότι η ιδεολογία μας του, αυτή του κέντρου δεν έχει πεθάνει αντίθετα υπερισχύει της Αριστεράς και της Δεξιάς σε όλα τα μήκη της γης» -Τα θερμά μου συγχαρητήρια που προβληματίζεστε. Μην το παρακάνετε όμως. Περιοριστείτε σε θέματα που σας πάνε όπως η ανταύγεια και το γαλλικό μανικιούρ. Σας προειδοποιώ: μυρίζομαι τον καπνό, ίσως τα εγκεφαλικά σας κύτταρα καίγονται από την υπερπροσπάθεια. - όταν λέτε «μήκη και πλάτη της γης» τι εννοείται; Υπάρχει κα ι στην Βιλαρίμπα και το Βιλαμπάχο Πιττοκοπίτης, Κουλίας και άλλοι θεωρητικοί του κέντρου; Χωρίς επιτήρηση; 2. « η αποτυχία της Αριστεράς και της Δεξιάς ως ιδεολογίες» - Δε θα προβώ σε σχόλιο γιατί δε θέλω να αποθαρρύνω τη φιλότιμη προσπάθεια σας για σκέψη και προβληματισμό. Θεωρώ επίσης άσκοπο να ενδιατρίψω στη διαχρονικότητα και την εγνωσμένη επιβεβαιώση του επιστημονικού σοσιαλισμού ύστερα, καθότι υποθέτω ότι τέτοιες πεντασύλλαβες λέξεις σας είναι άγνωστες. Επίσης το πιθανότερο συγχέετε τον Μαρξ και τον Έγκελς με τον Ντόλτσε και τον Γκαμπάνα. 3. « τα κόμματα δεξιάς και αριστεράς καπηλεύονται την κεντρώα ιδεολογία - Και εσείς καπηλεύεστε την υπομονή μας 4. « τα δύο μεγάλα κόμματα σκούπισαν τις ρίζες τους ως βρωμιά που πρέπει να κρύψουν» - Ευχαρίστως θα δεχόμασταν υποδείξεις υγιεινής. Το κέντρο προφανώς πλένεται συχνά. 5. «αναρωτιέμαι αν μόνη μου πρέπει να ανακοινώσω στον ψηφοφόρο ότι η μόνη εφαρμόσιμη ιδεολογία είναι το κέντρο» - Αθηνά Κυριακίδου-Λούκ: η μοναχική καβαλλάρισα

13 comments:

Aceras Anthropophorum said...

Καλως ωρίσατε στην μπλογκοσφαίραν.

Ως που να γεράσουμεν εν να μάθουμεν πολλά. Ιδεολογία το κέντρον... Πάντος στην Κύπρον το κέντρον τείνει να γινεί ιδεολογία. Η πιο συντηρητική τζαι αντιδραστική που θα μπορούσαμεν να φανταστούμεν. Το μόνον πράμαν που μετρά είναι η πούγκα ναν γεμάτη τζαι το στάτους κβό να μεν ταράξει. Άμπα τζαι χάσει κανένας κανέναν πλεονέκτημαν.

Το πρόβλημαν είναι ότι ώς που η αριστερά εν πεϊκλωμένη με έτσι κέντρον ο τόπος θα παέννει πίσω πίσω. Ελπίζω στες εκλογές ο Τάσσος να μείνει στον 2ο γυρό. Αν δεν μπεί στον 2 γυρόν τζαι του δωθεί ο ρόλος του διαιτητή θα βάλει τέτοια δεσμά σε τζείνον που θα ψηφίσει που θα τον καταντήσει ανίκανον να λύσει το κυπριακόν.

Κομσομόλος said...

@fambrica2
Λοιπόν αγαπητέ μου σύντροφε(;), όπως σου είπα και σε άλλο σχόλιο, καλωσόρισες. Τι σημαίνει fambrica kai fambrica2;;;

@aceras
Σαννα τζαι πολλινίσκουν οι φωνές κατά του Τάσσου τζαι νομίζω μπορούμε να ελπίζουμε σε νέο πακέτο παροχών.

Anonymous said...

Καλό το χιούμορ ρε φαμπρίτσιους, αλλά εν τζαι είπες μας εσύ τι υποστηρίζεις. Τζαι έν εννοώ Γριστόφκιαν και κανεί.

Δυστυχώς όπως υπάρχουν δεξιές και δεξιές, ανάλογα συμβαίνει και στην αριστερά.

Ειδικά στην Κύπρο η μετάλλαξη πάει σύννεφο.

Μεταλλαγμένοι αριστεροί μας οδήγησαν στον Μακάριο, άλλοι μεταλλαγμένοι στον Τζιηπρίν, άλλοι να φύουμεν που τζιαμέ, άλλοι να αφαιρέσουμεν την δικτατορίαν του προλεταριάτου τζαι άλλοι μεταλλαγμένοι να πούμε ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλοι μεταλλαγμένοι να πάμεν με τον Τάσσον και άλλοι να φύουμεν. Ούλλοι τούτοι οι μεταλλαγμένοι είναι το Κόμμα. Σταδιακά οι μη μεταλλαγμένοι έγιναν μειοψηφία, τζαι μάχουνται σύρνοντας αυκά πάς τους τοίχους.

Γιατί τα λαλώ τούτα; Όχι επειδή μεμψιμοιρώ αλλά επειδή αν "μας ευλογήσει ο λαός" όπως λέει και ο αρχηγός, και εκλεγούμε και κληθούμε να κυβερνήσουμε, αν θέλουμε να τα πάμε καλά και να εξακολουθήσουμε να έχουμε στο μυαλό μας και τον μακροπρόθεσμο στόχο, θα πρέπει τούτοι ούλλοι οι ππεζεβέγγυες οι μεταλλαγμένοι να κάτσουν να κουβεντιάσουν για το χαρακτήρα του κόμματος, που τον εκαταγαμήσαν τζαι εν ξέρουμεν που παν τα τέσσερα.

Ούφφου ενευρίασα πάλε. Σόρυ ρε φάμπρικα, έννεν εσύ που φταίεις.

Anonymous said...

@ Fambrika,

Παίδες (ψάρακλες) καλωσορίσατε στην blogόσφαιρα και καλές δουλειές!
Σας μιλά ένας σχετικά παλιός (μερικών μηνών) θαμώνας της blogόσφαιρας. Τόσο παλιός και έμπειρος που δεν κατάφερα ακόμα να κάνω δικό μου blog και έτσι πετάω από “κανάρα σε κανάρα” ή τριγυρνάω εδώ κι εκεί σαν αδέσποτο σκυλί!
Εσείς είσαστε τρεις, όπως αναφέρατε και στο εισαγωγικό σας post (δεν λέω τρίο για να μην παρεξηγηθώ – υπάρχουν και λέξεις παρεξηγημένες σήμερα) και σε περίπτωση αναδουλειάς μπορεί να παίζετε και καμιά πρέφα!
Μόλις πρόσφατα εμένα με πετάξανε κακήν κακώς από το blog το proletariakon (sorry Proletariε, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται και να τονίζεται). Σε μια αντικαταστατική παρασυναγωγή της φραξιονιστικής ηγετικής κάστας του blog, τελείως σεχταριστικά και με σταλινικές μεθοδεύσεις με καρατομήσανε!
Και έτσι είπα κι εγώ να περάσω από δω μεριά για να στεγαστώ (αν με θέλετε) προσωρινά (ας είναι και σε καμιά αποθήκη). Είναι και χειμώνας και κάνει και κρύο! (Σκέφτομαι να φτιάξω ένα δικό μου υποστατικό – παράγκα, τσαντίρι, καλύβα).

Και δυο λόγια επί της ουσίας. Ενδιαφέροντα τα θέματα σας. Πολλά έχει να προσφέρει η blogόσφαιρα στη διάδοση της αριστερής ιδεολογίας και να απαντήσει στες οποιεσδήποτε επιθέσεις εναντία της. Σας μεταφέρω εδώ κάποια άλλα μαργαριτάρια από μια συζήτηση στο politikoblog:
1. “…Οι κοινωνικές ανισότητες υπάρχουν γιατι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοί, αλλοι πιο εργατικοί και εξυπνοι και αλλοι λιγότερο….”.
2. “…Αυτό μαλλων που θές να πεις αλλα σαν ‘αριστερος’ δεν το λες σωστά είναι το πώς θα περιορισουμε τις ανισότητες που πηγάζουν απο την κοινωνική θέση και εισοδημα των προηγούμενων γενεων, δηλαδή να μην διαιωνίζονται οι ανισότητες και κατα καποιο τρόπο να ‘συσσωρευονται’. Μιλαμε για εκπαίδευση και ενα εξυπνο φορολογικό συστημα…”
3. “…Φτωχεια και πεινα, τα τελευταία 15 χρόνια εχουν ελλατωθεί σημαντικά στον κόσμο γιατι Κινα και Ινδια (και αρκετές αλλες χώρες) γιατι ανοιξαν τις οικονομίες τους,…” … “Θα μπορούσαν να μειωθούν περισσότερο αλλα ψαξε καθε αιτια και θα βρείς ειτε προβληματικό πολιτικό καθεστώς (όχι οικονομικό όπως ειναι ο καπιταλισμός) είτε παρουσια προστατευτισμού.”
4. “…Ο καπιταλισμός σε συνδυασμό με την δημοκρατία, διαχέει τον πλούτο σε περισσότερους. Ισως όχι σε ολούς αλλα στους περισσότερους και ενδυναμει σε ακόμα περισσότερους!”

Όλα τα νούμερα κερδίζουν στην blogόσφαιρα.
“Σύντροφοι βιάστε τ’ άλογα γιατί είν’ ο δρόμος μακρινός”!

Και προσοχή στο λεξιλόγιο σας! Τι πάει αν πει “…Αθηνά Κυριακίδου-Λούκ: η μοναχική καβαλλάρισα”; Αυτό το “καβαλάρισσα” με οδηγεί σε πονηρούς συνειρμούς!

Καλό σας βράδυ.
Χαρούμενες Γιορτές να περάσετε!
Και ότι ποθείτε να το πάθετε!

Anef_oriwn
Τετάρτη 19/12/2007 – 10:20 μ.μ.

Fambrica said...

@ANEF

Αγαπητέ ΑΝΕΦ-ΟΡΙΩΝ, καλως σε βρήκαμε σε αυτή τη ζούγκλα.

Εμείς ως μαρξιστές-λενινιστές και προλεταριακοί διεθνιστές, θα πρέπει να διδαχτούμε από το παράδειγμα άλλων χωρών(άλλων μπλογκς) και να κρατήσουμε(για λίγο) μια πισινή μαζί σου. Λέγοντας "προλεταριακοί διεθνιστές" δεν εννοώ ότι θα σταθούμε αλληλέγγυοι στον προλετάριο, αλλά θα παραδειγματιστούμε από το τι συνέβη εκεί. Γιαυτό, όπως σε κάθε σωστό ορθόδοξο κομουνιστικό κόμμα, έτσι και εδώ, θα περάσεις μια περίοδο δοκιμασίας, και εάν επιτύχεις τότε θα στεγαστείς.

Μέχρι τότε θα μπορείς φυσικά να συμμετέχεις σε όλα τα ποστ και να μας ενισχύεις με το αστείρευτο(όπως βλέπω) χιούμορ σου και τις -ταυτόσημες με τις δικές μας- απόψεις σου.

Anonymous said...

Φίλοι Φαμπρικαραίοι
(μπορεί να είστε και Φαμπρικαρέισσες, εν ξέρω),

Οι Γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, άντε και των Φώτων), είναι προ των πυλών. Θρησκευτικό μεν (υποτίθεται) το περιεχόμενο τους (για όσους θρησκεύουν), εμπορικό κατάντησε δε. Για τους πιο πολλούς μας (δασκάλους και μη) είναι και περίοδος ξεκούρασης και ψυχαγωγίας (με μπόλικο φαΐ και ποτό) αλλά και προσφοράς ή ανταλλαγής δώρων. (Δεν πρέπει όμως να περιοριζόμαστε σ’ αυτά αλλά να εκδηλώνουμε με πρακτικούς τρόπους και χωρίς τυμπανοκρουσίες και την αγάπη και τον ανθρωπισμό μας).

Όσοι από εσάς δεν πήρατε ακόμα δώρα (είτε για τους εαυτούς σας είτε για άλλους δικούς και ξένους), όπως ρούχα, παπούτσια, χρυσαφικά, αρωματικά, λουλουδικά, γλυκά και άλλα τέτοια, μια καλή λύση (έστω και την εσχάτη) είναι και τα βιβλία.

Πιο κάτω θα παραθέσω 13 (μόνο) τίτλους (με μικρό “κριτικό” ενημερωτικό σχόλιο) βιβλίων που διάβασα, μισοδιάβασα ή ακόμα διαβάζω τα τελευταία 1-2 χρόνια που κατά τη γνώμη αν τα αγοράσετε και τα διαβάσετε (ή τα δωρίσετε) δεν θα χάσετε.

Αν πάλι δεν εμπιστεύεστε το λογοτεχνικό μου κριτήριο ή την ικανότητα μου ως βιβλιοκριτικού, μπορείτε να αποταθείτε για καλύτερη ενημέρωση και πιο πολλές (και πιο έγκυρες) πληροφορίες σε κάποιο σχετικό ένθετο ελληνικής εφημερίδας (των τελευταίων ημερών). Κι εδώ πάλι θα σας εισηγούμουν το ένθετο της εβδομαδιαίας ελληνικής (σατιρικής) εφημερίδας “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ”, που κυκλοφόρησε προχτές Τετάρτη. (Καμία σχέση έχει το ελληνικό “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ” με το κυπριακό εμετικό “ποντικάκι”!).

Anef_oriwn
Παρασκευή 21/12/2007 – 6:55 μ.μ.
(Θα ακολουθεί το βου μέρος με τη λίστα με τα βιβλία).

Anonymous said...

(Λόγω πολλών και ποικίλων ανειλημμένων υποχρεώσεων μου, συμπεριλαμβανομένων και προεκλογικών καθηκόντων δεν μπόρεσα να σας στείλω πιο νωρίς το κείμενο μου για τα βιβλία. Απολογούμαι και το κάνω τώρα).

10+3 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

1. “Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τρομοκράτες”, του Βαγγέλη Κάλιοση από τις εκδόσεις “Καστανιώτης” (2006). Μυθιστόρημα το οποίο διηγιέται την ιστορία τριών ανθρώπων (ενός νεαρού αριστερού - της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ενός συνταξιούχου “αιρετικού” κομμουνιστή βετεράνου αγωνιστή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ κι ενός μεροκαματιάρη εργαζόμενου (Πασόκου) που εμπλέκονται, ο πρώτος ηθελημένα και οι άλλοι δύο άθελα τους σε μια ληστεία τραπέζης και το κυνηγητό της αστυνομίας και των ΜουΜουΕ για να τους ανακαλύψουν (νομίζοντας τους για τρομοκράτες).

2. “Σε καιρούς δύσκολους”, του Χρήστου Ρουπακιώτη από τις Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” (2006). Μυθιστόρημα που αναφέρεται στους αγώνες των εργαζόμενων (νεο-προλεταρίων και φαμπρικαραίων) σε καιρούς σύγχρονους και δύσκολους. Σ’ αυτούς τους καιρούς όπου παρατηρούνται συγχωνεύσεις και κλείσιμο επιχειρήσεων ή μεταφορά τους σε τρίτες χώρες ενώ παράλληλα έχουμε μαζικές απολύσεις εργαζόμενων, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, μερική απασχόληση, ενοικιαζόμενη προσωρινή εργασία. Όλα αυτά έχουν φυσικά σαν στόχο από πλευράς κεφαλαίου την αύξηση των υπερκερδών και τη μείωση των μισθών των εργαζομένων.

3. “Κι εσύ Έλληνας, ρε;”, του Βασίλειου Χριστόπουλου, Εκδόσεις “Κέδρος”, 2005. Ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο πραγματεύεται τους εθνισμούς και την εθνογένεση στα Βαλκάνια και στην Μικρά Ασία στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ο αιώνα. Αναφέρεται (παρουσιάζοντας βασικά την ελληνική άποψη) στους εθνισμούς που εκδηλώθηκαν ως άγριοι εθνικισμοί και οδήγησαν σε εμφυλίους και εθνικούς πολέμους στην περιοχή, σε εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες.

Μέσα από την αφήγηση και τους διάλογους των ηρώων, παρουσιάζονται με πολύ παραστατικό και γλαφυρό τρόπο οι αντιπαλότητες εκείνης της εποχής και ο προβληματισμός των κατοικών της περιοχής της κατεχόμενης από τους Οθωμανούς Μακεδονίας για το τι μέλει γενέσθαι και το τι εστί εθνική συνείδηση ή ταυτότητα.

4. “Βασικός Μέτοχος ”, Πέτρου Μάρκαρη (Εκδόσεις Γαβριηλίδης – 2006. Αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνικό- πολιτικές διαστάσεις όπου ο αστυνόμος Χαρίτος ψάχνει στην Αθήνα ένα δολοφόνο που σκοτώνει διαφημιστές ενώ παράλληλα αγωνιά για την τύχη της κόρης του η οποία βρίσκεται πάνω σ’ ένα πλοίο (έξω από τη Σούδα) που έχει καταληφθεί από τρομοκράτες (της Οργάνωσης Ελλήνων Εθελοντών της Σερβικής Βοσνίας).

5. “Ο Ταγματάρχης” της Τιτίνας Δανέλλη (συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων) και του Θανάση Παπαρήγα (Εκδόσεις Πύλη, 2007). Πρόκειται για αστυνομικό και κατασκοπευτικό θρίλερ με πολιτικές προεκτάσεις που διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1980. (Ο Θανάσης Παπαρήγας ήταν ο σύζυγος της Γενικής Γραμματέως του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα ο οποίος, ως γνωστό σκοτώθηκε πριν κάποια χρόνια σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

6. “Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου”, του John Perkins από τις εκδόσεις “Αιώρα” (2007). Από την εισαγωγή του βιβλίου: “Οι Οικονομικοί Δολοφόνοι (Economist Hit men) είναι υψηλόβαθμοί επαγγελματίες που δουλειά τους είναι να εξαπατούν χώρες σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας τους ποσά που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια. Διοχετεύουν τα χρήματα της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Αμερικάνικης Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης (USAID) και άλλων οργανισμών “βοήθειας” των Ηνωμένων Πολιτειών προς άλλες χώρες, στα θησαυροφυλάκια των μεγάλων εταιρειών και στις τσέπες των λιγοστών πλουσίων οικογενειών που ελέγχουν τις φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη. Τα μέσα που χρησιμοποιούν για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι, οι νοθευμένες εκλογές, η εξαγορά, ο εκβιασμός, το σεξ και οι δολοφονίες …”.

7. “Μαύρη Βίβλος του Καπιταλισμού”, Εκδόσεις Λιβάνη, 2002. Συλλογικό έργο (από γάλλους συγγραφείς, 800 σχεδόν σελίδων) που πραγματεύεται πολλά ζητήματα που έχουν σχέση με την εκμεταλλευτική, καταπιεστική και ληστρική φύση του καπιταλιστικού συστήματος με παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία σε πολλά και διάφορα μέρη (Αφρική, Παλαιστίνη, Λατινική Αμερική, Ιράν, Ανατολικό Τιμόρ, Ινδονησία και αλλαχού).

8. “Ο Μπους στη Βαβυλωνία – Η νέα αποικιοποίηση του Ιράκ”, του Tariq Ali από τις Εκδόσεις “Άγρα” (2004). Ο Tariq Ali είναι Πακιστανός αριστερός συγγραφέας και ακτιβιστής. Ζει στην Αγγλία και εκδίδει το περιοδικό New Left Review (βγαίνει και στα ελληνικά). Στο βιβλίο γίνεται μια εκτενής ανασκόπηση της ιστορίας του Ιράκ, με ξεχωριστά κεφάλαια για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα καθώς και για την πρόσφατη εκεί εισβολή των παγκόσμιων χωροφυλάκων (των Αμερικανών), των τσιρακιών τους (των Εγγλέζων) και των απανταχού υποταχτικών τους (ισπανών, ιταλών, βουλγάρων, πολωνών και λοιπών συνοδοιπόρων). Το βιβλίο διαβάζεται με ευκολία, σαν μυθιστόρημα.

9. “Η περί του Θεού αυταπάτη”, του Richard Dawkins από τις Εκδόσεις “Κάτοπτρο” (2007). Ο τίτλος μιλάει από μόνος … Πολλά θα διαβάσετε και θα μάθετε για τη θρησκεία (για προσευχές, για θαύματα, για τις λεγόμενες προσωπικές εμπειρίες και ένα σωρό άλλα όμορφα κι ωραία).

10. “Τα στρείδια που έχασαν τα μαργαριτάρια τους”, τουρκοκύπριας Sevgül Uludağ, έκδοση του ΙΚΜΕ (Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών), 2005. Ιστορίες για τους αγνοούμενους, τους μαζικούς τάφους και από τις δύο κοινότητες της Κύπρου.

11. Όποιο βιβλίο (ιστορικοπολιτικό) του Βασίλη Ραφαηλίδη βρείτε, πάρτε το και διαβάστε το! Θα το απολαύσετε! (Κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις του “Εικοστού Πρώτου”). Ενδεικτικά αναφέρω τρεις τίτλους:
i. “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974” (1993).
ii. “Οι λαοί των Βαλκανίων” (1994).
iii. “Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού” (1999).

Καλές αγορές και καλή ανάγνωση!

Όμως πριν κλείσω επιτρέψτε μου μια συμβουλή προς σ’ όλα τα αγοράκια (μικρά και μεγάλα) που θα προχωρήσουν και θα κάνουν τελικά δώρο ένα βιβλίο στο έτερο τους ήμισυ, όπως αριθμητικά και ποσοτικά αποκαλείται η σύντροφος μας – η κοπέλα μας , η σύζυγος μας , η φιλενάδα μας – όπως sic λέγεται η γκόμενα). Μην αρκεστείτε μόνο στο βιβλίο… Αν θα της κάνετε, φέρ’ ειπείν να πούμεν, δώρο το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο”, (γιατί όλο και κλώθετε και δεν θέλει να το διαβάσει) κάνετε το πακέτο με μια εικονογραφημένη έκδοση του ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ, συνοδευμένη και από κανένα κοσμηματάκι (δηλαδίς δαχτυλίδι, σκουλαρίκια, κάτι για το λαιμό ή ακόμα και για το πόδι). Μην τσιγκουνευτείτε! Θα την κάνετε να λιώσει και τότε θα δείτε πως θα διαβάσει και το Μανιφέστο … Και ακόμα οι πιο προχωρημένοι μπείτε και σ’ ένα κατάστημα γυναικείο και πάρτε και κάνα σετάκι (ξέρετε σεις) απ’ εκεί! Τούτο να δείτε πως θα ανεβάσει τις μετοχές σας!

Καλά να περάσετε όλοι σας και ότι ποθείτε να το πάθετε!
Και προσοχή στους δρόμους. Αν θα πιείτε (που θα πιείτε σίγουρα) να κυκλοφοράτε με τα πόδια ή με ταξί (ούτε καν με ποδήλατο)!

Anef_oriwn
Σάββατο 22/12/2007 – 11:00 μ.μ.

Aceras Anthropophorum said...

Χρόνια πολλά πέρκη φτάσετε να δείτε καμιάν επανάστασην.

Κομσομόλος said...

Φοβερά τα βιβλία σου ΑΝΕΦ.

Όπως βλέπεις και εδώ 3 και ο κούκος είμαστε. Εγώ, εσύ, ο ασέρας, και στο ρόλο του κούκου κανένας περαστικός.

Οι φαμπρικάριοι μάλλον πήγαν στο χουριό του Αη Βασίλη διακοπές...

Κομσομόλος said...

Το βιβλίο του Ντώκινς "Οι περί του Θεού αυταπάτες" που συστήνεις, το διάβασες; Είναι όντως καλό;

Anonymous said...

Τελικά είστε μια παρέα που μονάχοι ξεφτιλλίζεστε, όπως λέει και το άσμα των Goin'through.

Ένας, δύο, τρεις, άντε και κανένας περαστικός...Τι το παλεύετε;;;

Anonymous said...

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ,ΕΤΣΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ.
ΜΠΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ;;;;ΚΑΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΜΠΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΕΙΣ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΓΙΑ ΠΑΤΑΤΑ.ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ,ΤΗΝ ΝΔ,ΤΑ ΚΚΕ.ΜΑΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΑΝ.ΤΙ ΛΕΤΕ ΜΩΡ ΤΙ ΛΕΤΕ;;;ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΑΥΤΟΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ;;;ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ.ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ'ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΛΑΚΕΣ,ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ;;;
ΕΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΧΟΛΟΣΚΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟ;;;ΕΑΝ ΤΟΥ ΚΟΨΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΗ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ,ΣΙΓΑ ΤΙΣ ΠΑΤΑΤΕΣ.ΣΕ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΘΑ ΤΟ ΡΙΞΕΙ Ο ΜΠΟΜΠΙΡΑΣ,ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΣΕΞ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΡΩΣΥΝΗΣ.
ΑΛΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΓΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΑΓΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΡΑΖΟΥΜΕ.

Anonymous said...

@ Proletarios,

Το βιβλίο του Dawkins “Η Περί του Θεού Αυταπάτη” είναι αρκετά ενδιαφέρον. Απομυθοποιεί (συχνά με μπόλικο χιούμορ) πολλές περί του Θεού και των θείων απόψεις και πεποιθήσεις (που κυριαρχούν μέχρι και τις ημέρες μας), καθώς και διάφορες ιστορίες από τη Βίβλο (κυρίως από την Παλαιά Διαθήκη).
Έχω διαβάσει μεγάλα αποσπάσματα από το βιβλίο – είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή (αν και έχω την άποψη πως σε κάποια σημεία πάσχει στη μετάφραση του). Γενικά διαβάζεται σαν λογοτέχνημα (εκτός από κάποιες στιγμές που ο συγγραφέας τα λέει πολύ φιλοσοφημένα, ειδικά σε θέματα περί καλού και κακού). Ένα βασικό αδύνατο σημείο του είναι ότι δεν έχει σύνδεση με το ελληνορθόδοξο χώρο (και έτσι δεν υπάρχει και η ανάλογη κριτική). Όμως το περιεχόμενο του είναι εξαιρετικό και τα επιχειρήματα του ορθολογιστικά. Και δεν είναι τόσο βαρύ όπως το “ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ” της Λιλής Ζωγράφου!
Φυσικά στη βιβλιογραφία υπάρχουν και πολλά άλλα ενδιαφέροντα βιβλία για το καυτό αυτό θρησκειολογικό θέμα. Παρακάτω θα παραθέσω ενδεικτικά μερικούς ακόμα τίτλους (από τη βιβλιοθήκη μου):
1. “Οι Θρησκείες του Κόσμου” (Συλλογικό έργο – μεταφρασμένο). Εκδόσεις “Ουρανός”, 2006.
2. “Θρησκεία και Πολιτική στην Ελλάδα”, Αποστόλη Χαρίση, Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”, 2001.
3. “Ιαματικά Ψεύδη και «Βέβηλες» Προσεγγίσεις”, Γιώργου Φαρσακίδη, Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”, 2004. (Από αυτό το βιβλίο πήρα και έγραψα την άλλη φορά εκείνα τα βέβηλα για τον Κωνσταντίνο τον καλούμενο Μέγα!).
4. Επίσης δύο βιβλία σχετικά με το θέμα έχει γράψει και ο Βασίλης ο Ραφαηλίδης:
i. “Η Μυθική ιστορία των Εβραίων” (για την Παλαιά Διαθήκη), Εκδόσεις “Εικοστού Πρώτου”, 2005.
ii. “Άραβες” (πιο πολύ αναφέρεται στον μουσουλμανισμό), Εκδόσεις “Εικοστού Πρώτου”, 2003.

Αυτά και καλό διάβασμα.

Anef_ oriwn
Τετάρτη 2/1/2008 – 11:40 μ.μ.